Op de trieste dag, toen de atoombom explodeerde boven Urakami, viel de kathedraal in puin en een groot aantal christenen, afstammelingen van de bouwers, kwamen om. Dokter Takashi Nagai, hoofd van de afdeling radiologie van de universiteit van Nagasaki, bevond zich ter plaatse. Ook al wist hij dat zijn inzet betekende dat hij aan dodelijke straling zou worden blootgesteld, toch stelde Nagai zich met zijn medische vaardig­heden ter beschikking van de slachtoffers in de verwoeste stad. Hij werd getroffen door stralingsziekte en was de korte tijd die zijn leven nog restte, aan bed gekluisterd.

Nagai begon te schrijven. Zowel christenen als niet-christenen waren diep geroerd door het getuigenis van zijn geloof in Christus, dat hem als Job uit het Oude Testament liet zijn: temidden van de nucleaire wildernis bewaarde hij rust en vrede in zijn hart, hij koesterde geen wrok tegen wie dan ook en hij vervloekte God evenmin.

Uit het voorwoord door Shusaku Endo

Recensie uit Katholiek Nieuwsblad: Goedheid in een nucleaire woestijn

Recensie uit Kort Manifest: Handen gevouwen in gebed