Centrum voor parochiespiritualiteit presenteerde op woensdag 15 juni tijdens de Sacramentsweek in de pastorie van het Mirakel-centrum van Amsterdam:
de Begijnhofkapel een boek over het leven van de Franse priester Pierre-Julien Eymard.
Nu verkrijgbaar bij Betsaida.
Enkele jaren geleden op het Begijnhof in Amsterdam kwam een man de kapel uit. Hij leek beduusd, en zei tegen iemand die net naar binnen wilde binnengaan: “Wat gaat er een macht uit van dat witte rondje.” De man was niet religieus; als toerist bezocht hij het Begijnhof en was dus ook even de kapel ingelopen. Daar was “aanbidding” gaande. Op het altaar stond een metalen voorwerp met daarin dat “witte rondje”: een hostie die is geheiligd in de Mis. De man wist dat niet, maar was er wel door geraakt. Nadat hij zijn ervaring met een vreemde had gedeeld, verliet hij het Begijnhof.
Dat witte rondje kan iets met mensen doen. Zelf zag ik het voor het eerst in 2006 in een buitenlandse kerk, kort voordat ik katholiek zou worden. Er was net een eucharistieviering geweest; de priester plaatste een metalen houder (monstrans) op het altaar en knielde een korte tijd. De bezoekers in de kerk knielden ook. Ik raakte onder de indruk, wellicht door de devotie van de anderen, maar ik begreep niet wat hier gaande was. Een maand later zag ik een monstrans in de Begijnhofkapel, en werd me uitgelegd wat dat was.
In de jaren daarna werd me duidelijk dat bidden bij een monstrans voor veel katholieken iets van vroeger was – “dat doen we niet meer”. Tegelijk zag ik bij veel ‘nieuwe’ katholieken van diverse leeftijden en zeker bij jongeren juist een grote belangstelling. Zij zagen aanbidding als een verlengstuk van de eucharistie, als een gelegenheid tot een individuele en tegelijk gemeenschappelijke ontmoeting met de levende Heer. Op veel plaatsen zijn eucharistie en aanbidding tot nieuw leven gekomen. Zo helpt een bisdom in Frankrijk parochies bij het ontwikkelen van een aanbiddingspraktijk; het bisdom krijgt veel meer aanvragen dan het aankan.
Enerzijds is in ons deel van de wereld sprake van een grote kerkelijke leegloop en lijkt God verdwenen; anderzijds zijn mensen op zoek naar innerlijke verdieping, zingeving en geestelijke gemeenschap. Het zou de Franse priester Pierre-Julien Eymard (1811-1868) bekend voorkomen. Destijds bezag hij de religieuze en morele ontreddering in zijn land na de Revolutie, en verzuchtte: "De maatschappij heeft haar centrum van waarheid en naastenliefde verloren. Iedereen is geïsoleerd en in zichzelf gekeerd, iedereen wil zelfvoorzienend zijn.” Hij zag ook dat er nood was aan iets anders.
Voor Eymard begon het antwoord in de eucharistie en de aanbidding. Daar wordt de mens gevoed met de liefde van Christus, en kan die vervolgens in het dagelijks leven in praktijk brengen. Om deze spiritualiteit onder de mensen te verspreiden, stichtte Eymard in een Parijse sloppenbuurt de Congregatie van het Heilig Sacrament. Die kent intussen vestigingen in vele landen, waaronder België en Nederland (sacramentijnen.nl). Behalve de leden die zijn ingetreden kent de congregatie ook buitenstaanders die zich verbinden als “associé” om te leven volgens de spiritualiteit van Eymard.
In dit boek schetst de Amerikaanse pater en sacramentijn Norman Pelletier sss met liefde en deskundigheid het bijzondere, moeilijke en inspirerende leven van de in 1962 heiligverklaarde Pierre-Julien Eymard, en zijn doorleefde visie op het belang van de eucharistie voor de wereld.
- pater Jim Schilder sss