Uit gehoorzaamheid aan haar overste, haar eigen zus Pauline, begint Zuster Thérèse van het Kind Jezus in 1895 in de Karmel van Lisieux haar levensverhaal op te schrijven.
Bij het aanbreken van haar eerste levensdag ontvangt Thérèse Martin de belofte ooit een roos te zullen zijn. Vierentwintig jaar later belooft zij, in de avondschemering van haar leven, dat zij het rozen zal laten regenen. Dit mystieke thema vergezelt haar op mysterieuze wijze: Thérèse vergelijkt zichzelf met een kleine witte roos, terwijl zij zich tot aan haar laatste ademtocht volledig laat opbranden door de liefde. Om dat te bereiken herontdekt zij de weg van het kindschap.
Zes maanden na haar dood buigt haar bisschop, Monseigneur Hugonin, zich over haar “Geschiedenis van een ziel”…

Recensie uit Kerk en Leven: Bespreking over haar leven