'De maatschappij heeft haar centrum van waarheid en naastenliefde verloren. Iedereen is geïsoleerd en in zichzelf gekeerd, iedereen wil zelfvoorzienend zijn', aldus Pierre-Julien Eymard (1811-1868) over de religieuze en morele ontreddering na de Franse Revolutie. Talloze mensen waren vervreemd geraakt van de Kerk en van het centrum van het Rooms-Katholicisme: de Eucharistie.

Als kind had Eymard al een sterke band met Jezus in de H. Mis. Ondanks veel moeilijkheden slaagde hij erin priester te worden. Aanvankelijk werd zijn geloof gekleurd door het strenge katholicisme van zijn tijd, maar dankzij een bijzondere ervaring ontdekte hij de liefde van Christus, levend aanwezig in de Eucharistie. In 1856 stichtte hij in een Parijse sloppenbuurt de Congregatie van het Heilig Sacrament om de eucharistische liefde van Christus te verkondigen. Deze congregatie bestaat nu in veel landen, waaronder België en Nederland.

In dit boek schetst pater Norman Pelletier sss met veel kennis en liefde het inspirerende leven van pater Eymard en diens doorleefde visie op de vreugde van de Eucharistie. Honderd jaar later zou die visie door het Tweede Vaticaans Concilie gemeengoed worden in de Kerk. Bij zijn heiligverklaring in 1962 werd Eymard de 'apostel van de Eucharistie' genoemd.