Op 27 september jl., aan het einde van een bijeenkomst over parochievernieuwing, werd het eerste exemplaar van de film ‘The Greatest Miracle’ overhandigd aan monseigneur Hendriks ter gelegenheid van zijn 40-jarig priesterjubileum.

Meer informatie over de prachtige animatiefilm vindt u via deze link naar de productpagina.

Javed Masih, auteur van het boek ‘Niet langer vreemdelingen’ heeft het eerste exemplaar van de Nederlandse vertaling van zijn boek in ontvangst genomen.

De Engelse versie, die vorig jaar verscheen, is o.a. overhandigd aan koning Willem Alexander, premier Rutte en mgr. Van den Hende. Het boek geeft een persoonlijk relaas van het leven in asielzoekerscentra en van het verschil dat mensen kunnen maken door persoonlijk engagement.

Ernest Bragt, die hielp met het overhandigen van de boeken, ontving van de auteur een gesigneerd exemplaar.

Na jaren van innerlijke geslotenheid bracht een dementieproces moeder en dochter dichter bij elkaar. Elisabeth Van Broekhoven schreef een boekje met korte, beschouwende teksten.

Ze maakt duidelijk hoe juist door de dementie muren van starheid begonnen af te brokkelen en daardoor de innerlijke parel van het mens-zijn en van het moeder-zijn weer aan het licht kon komen.

• Mijn Moeder

De Regenboog

De eerste exemplaren van het boek werden door de auteur in dankbaarheid aangeboden aan de medewerkers van Woonzorgcentrum ‘De Regenboog’, waar haar moeder in de laatste jaren van haar leven werd verzorgd, en aan pater prof. Herwig Arts sj, die het nawoord in het boek schreef.

Op zaterdag 17 november vond in het Sint-Janscentrum een feestelijke bijeenkomst van het CRK plaats.

De bijeenkomst stond in het teken van de heiligverklaring van paus Paulus VI, die een maand eerder plaatsvond. Om die reden ontving kardinaal Müller, de gastspreker van de dag, het eerste exemplaar van het boek over Humanae Vitae uit handen van kapelaan Luc Simons, die het boek samengesteld heeft.

(de foto’s zijn gemaakt door Jan Peeters)

Openheid voor het Leven – Humanae Vitae

Natuurlijke geboorteregeling blijft een omstreden onderwerp in Kerk en samenleving. In 1968 schreef paus Paulus VI de encycliek Humanae Vitae, die door sommigen als ‘profetisch’ omschreven werd, maar die volgens anderen een hypotheek heeft gelegd op een halve eeuw kerkelijke ontwikkelingen.

Vijftig jaar na het uitkomen van de encycliek publiceert Uitgeverij Betsaida een boek over bewust en verantwoord ouderschap volgens Humanae Vitae. De redactie van het boek werd verzorgd door Luc Simons, Marc Timmermans en Filip De Rycke. Er zijn bijdragen opgenomen van de hand van specialisten in deze materie uit binnen- en buitenland, waaronder Janet E. Smith, Pierre Hernalsteen, Brechje Loenen, Judith van Hoof, Walter en Michaela Thomberg en Hubert Weißenbach.

Op een toegankelijke manier gaan de bijdragen in deze bundel nader in op de historische en theologische achtergronden van dit pauselijke schrijven. Er wordt een overzicht geboden van de geschiedenis en methoden van natuurlijke geboorteregeling en van het actuele wetenschappelijke onderzoek. Praktijkgerichte bijdragen en getuigenissen geven een beeld van de samenhang die bestaat tussen natuurlijke vormen van geboorteregeling, seksuele voorlichting en huwelijksvoorbereiding. Ook worden elementen aangereikt voor een spiritualiteit van huwelijk en gezin.

“Dit boek is een tegendraads pleidooi voor één van de meest omstreden documenten uit de recente kerkgeschiedenis en voor de oproep, die het bevat, tot een ware seksuele revolutie.”

• Details en bestellen
  

CRK-dag

Op zaterdag 17 november 2018 wordt een symposium georganiseerd door het CRK. Thema is ‘Vreugde en Hoop: De actuele betekenis van Vaticanum II en paus Paulus VI’.

Kardinaal dr. Gerhard Müller en prof. dr. Paul van Geest houden lezingen over de actuele betekenis van Vaticanum II en Paus Paulus VI, die 14 oktober heilig wordt verklaard. Kardinaal Müller was bisschop van Regensburg (2002-2012) en hoofd van de Concgretatie van de Geloofsleer (2012-2017). Paul van Geest is hoogleraar theologie en kerkgeschiedenis. Beiden zijn invloedrijke en spraakmakende sprekers.

Tijdens het symposium zal tevens het eerste exemplaar van het boek worden aangeboden aan kardinaal Müller.

Meer informatie over de CRK-dag

• crk.lezing@gmail.com
• www.crk.nl
• Pim Walenkamp
  pimvamawalenkamp@gmail.com
  (030) 27 666 77

In haar column in Katholiek Nieuwsblad van 21 september schreef Bregje Loenen over een boekje dat binnenkort bij Uitgeverij Betsaida verschijnt: Mijn moeder, die ander.

Thuiskomen

Via de rector van het Bossche seminarie kreeg ik een bijzonder boekje in handen: Mijn moeder, die ander, dat later dit jaar bij uitgeverij Betsaida verschijnt. Ik was er diep van onder de indruk.

Het is eigenlijk een alledaags, bijna poëtisch verslag van een dochter, Elisabeth, die haar moeder bezoekt in een verpleeg­huis: ze drinken samen een kopje koffie met Maltesers erbij, luisteren klassieke muziek en dochter rijdt moeder rond in haar rolstoel. Moeder is dementerend en wordt steeds hulp­be­hoe­vender. Het is een weg van lijden: een weg die veel mensen willen mijden, zozeer zelfs dat ze liever een ‘zelfgekozen dood’ wensen. Dit boek laat zien dat een dergelijke keus een grote gemiste kans is.

In de dagelijkse gebeurtenissen in dat verpleeghuis vindt een wonder plaats. Elisabeth is in haar jeugd gekwetst door haar moeder, die in de kracht van haar leven een harde en kille vrouw was. Zelf getroffen door verdriet en boosheid had haar moeder een muur van staal om zich heen gebouwd, versterkt door angst voor de wereld. Vooral haar man en kinderen hebben daaronder geleden.

Nu is ze rond de negentig jaar en getroffen door dementie. Juist in deze situatie ontpopt zij zich tot een lieve, zachte vrouw. Niet alleen richting haar dochter laat ze haar liefde zien, ook het medisch personeel wordt geraakt door haar sympathieke en hartelijke houding.

Elisabeth is zo groots dat ze besluit om haar hart alsnog te openen voor haar oude, aftakelende moeder. Niet evident, want het is geen kleinigheid als je moederliefde gemist hebt in je jeugd. Dat laat zeker sporen na die je je hele leven met je meedraagt. Het zou begrijpelijk zijn als Elisabeth besluit om ‘afstand’ te nemen om zich te ontworstelen aan de verwondingen uit haar kinderjaren. Dat doet ze niet. Heel groots neemt ze het kruis op zich en zorgt liefdevol. Deze stap wordt gezegend en blijkt bijzonder vruchtbaar en genezend.

De liefde die Elisabeth zo de laatste twee jaar van haar moeders leven alsnog ervaart, heelt haar hart. “Mijn moeder zo te mogen zien, bracht ook vrede aan mijn eigen ziel. Zij aan wie ik mijn leven had te danken, was thuisgekomen in zichzelf. Niet ondanks, maar dankzij de dementie.”

Elisabeth spreekt haar verwachting uit dat haar moeder door deze weg van lijden én ingehaalde liefde toegang heeft gekregen tot God en bij Hem is thuisgekomen. Zegt de Heer zelf niet: “Haar zonden zijn haar vergeven, al waren ze vele, want zij heeft veel liefde betoond”? (Lc. 7,47).

Zo zie je maar, de grootste vruchtbaarheid van deze moeder ligt juist in deze laatste paar jaren van lijden en liefde. Jaren die zowel moeder als dochter gezegend hebben doordat er gekozen is voor het leven, de vergeving en de liefde. Elisabeth kan na het overlijden van haar moeder zeggen: “Ik houd van jou. Jouw thuiskomen was ook het mijne.”

Brechje Loenen